ET: Κυρία Holzeisen, ποια είναι η νομική βάση αυτής της αγωγής ακύρωσης;

Renate Holzeisen: Πρόκειται για τις νομικές διατάξεις της ΕΕ σχετικά με τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με άδεια υπό όρους σύμφωνα με τον κανονισμό 507/2006 της ΕΕ, για την οποία υπάρχουν αυστηρές απαιτήσεις. Κατ’ αρχήν, οι νομικές διατάξεις της ΕΕ για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας φαρμάκων προβλέπουν δικαίως ορισμένα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται προκειμένου ένα φάρμακο να χρησιμοποιηθεί στον γενικό πληθυσμό.

ET: Πολλοί πολίτες λένε ότι αν έχει εγκριθεί από την ΕΕ, τότε υπάρχει κάποια εμπιστοσύνη σε αυτή την έγκριση. Γιατί πιστεύετε ότι δέν θα έπρεπε να εμπιστευόμαστε την έγκριση αυτή;

Renate Holzeisen: Πρώτα απ’ όλα, ισχύει η λεγόμενη αρχή της προφύλαξης, η οποία αποτελεί τη θεμελιώδη εγγυητική αρχή στον τομέα του δικαίου της υγείας και την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση ειδικότερα οφείλει να μας εγγυάται βάσει του άρθρου 168 των Συνθηκών της ΕΕ και βάσει του άρθρου 3 και του άρθρου 35 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Αυτή η αρχή της προφύλαξης έχει στη συγκεκριμένη περίπτωση παραβιαστεί κατάφωρα , επειδή τα εμβόλια κυκλοφόρησαν στην αγορά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, προφανώς υπό πολιτική πίεση. Οι ουσιαστικές φάσεις μελέτης, οι φάσεις δοκιμής, οι οποίες προορίζονται ειδικά για φάρμακα που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σε υγιή πληθυσμό και οι οποίες, κατ’ αρχήν, διαρκούν χρόνια, δεν έχουν πραγματοποιηθεί καθόλου.

Οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες των φαρμάκων μπορούν, φυσικά, να καταγραφούν και να αξιολογηθούν μόνο μετά από μια μεσοπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη φάση. Αυτό έχει αγνοηθεί πλήρως για τα φάρμακα αυτά.

Ένα παράδειγμα, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στον ιστότοπο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων σε δημοσιευμένα έγγραφα: Και για τα τρία αυτά λεγόμενα εμβόλια, για παράδειγμα, δεν έχουν δοκιμαστεί καθόλου οι επιδράσεις, οι παρενέργειες και η συσχέτιση με άλλα φάρμακα.

Με άλλα λόγια, όταν αυτές οι ουσίες “αναμιχθούν”, δεν γνωρίζουμε ποιες αλληλεπιδράσεις μπορεί να προκύψουν με άλλα φάρμακα που είναι γνωστό ότι λαμβάνονται από το συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού – δηλαδή τους ηλικιωμένους και τα άτομα που έχουν ήδη κάποια πάθηση. Αυτοί είναι οι άνθρωποι για τους οποίους θα προοριζόταν ένα εμβόλιο για προστασία και στους οποίους αυτά τα εμβόλια έχουν εφαρμοστεί μαζικά από τις 27 Δεκεμβρίου και κυρίως το εμβόλιο Cormirnaty.

Σύμφωνα με τις αναφορές που φτάνουν σε εμάς από γηροκομεία, όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στην Αυστρία, την Ιταλία και άλλες χώρες, είναι προφανές ότι ένας σημαντικός και αξιοπρόσεκτος αριθμός ενοίκων γηροκομείων πεθαίνει μετά από εμβολιασμό με αυτές τις ουσίες. Αυτό είναι κάτι που, παρεμπιπτόντως, μπορεί επίσης να συνδέεται με το γεγονός ότι ο εμβολιασμός, για παράδειγμα, με το εμβόλιο Cormirnaty δεν συνιστάται, σύμφωνα με δήλωση του παραγωγού BioNTech, την οποία έχω γραπτώς.

Μπορώ να διαβάσω εν συντομία από αυτή τη δήλωση: “Επιπλέον, τα ηλικιωμένα άτομα με τις ακόλουθες χρόνιες προϋπάρχουσες παθήσεις, οι οποίες θεωρούνται ότι αποτελούν παράγοντες υψηλού κινδύνου για τη νόσο COVID-19 σε άτομα άνω μιας ορισμένης ηλικίας, δεν γίνονται δεκτά στις δοκιμές αυτή τη στιγμή. Άτομα με υπέρταση, διαβήτη, χρόνια πνευμονοπάθεια, άσθμα, χρόνια ηπατική νόσο και χρόνια νεφρική νόσο. Για το λόγο αυτό, δεν είναι επί του παρόντος σαφές εάν τα ηλικιωμένα άτομα με τις προαναφερθείσες χρόνιες προϋπάρχουσες παθήσεις θα πρέπει να εμβολιαστούν”.

Αυτή είναι μια απάντηση που δόθηκε από την BioNTech Medical Information όταν ρωτήθηκε. Το μόνο δυσάρεστο είναι ότι αυτές οι προειδοποιήσεις δεν είναι σαφείς από τις περιγραφές των χαρακτηριστικών του φαρμάκου ή από το ένθετο συσκευασίας. Αυτή είναι μία από τις νομικές μας αιτιολογήσεις για την αγωγή ακύρωσης της έγκρισης.

ET: Στον ημερήσιο Τύπο και στην πολιτική λέγεται ότι οι εμβολιασμοί πάνε καλά και ότι προς το παρόν δεν υπάρχουν ιδιαίτερα σοβαρές παρενέργειες. Μόλις μιλήσατε για το γεγονός ότι στην πραγματικότητα, ομάδες ανθρώπων έχουν υποστεί πολύ σοβαρές παρενέργειες μετά τον εμβολιασμό. Από πού προήλθαν οι αρχικές σας υποψίες ώστε να το ερευνήσετε περαιτέρω; Με ποιους ιατρούς συνεργαστήκατε;

Renate Holzeisen: Ανήκω σε ένα διεθνές δίκτυο δικηγόρων, επιστημόνων και γιατρών. Παρατηρούμε και παρακολουθούμε αυτή την εξέλιξη εδώ και πολλούς μήνες- προς μια πίεση στον παγκόσμιο πληθυσμό που εντείνεται σε άμεσο υποχρεωτικό εμβολιασμό. Εμείς ως πολίτες της ΕΕ έχουμε τις ιατρικές και νομικές εξελίξεις εντός της ΕΕ στο “ραντάρ μας”, οπότε ως δικηγόρος εξετάζω κι εγώ αυτό το θέμα εδώ και μήνες με τη βοήθεια επαγγελματιών ιατρών και επιστημόνων.

Εμείς οι δικηγόροι δεν είμαστε του “χώρου”. Η δουλειά μας είναι να αξιολογούμε και να ταξινομούμε τα γεγονότα και τις περιστάσεις κάθε διαφορετικής φύσης με νομικά ορθό τρόπο. Φυσικά, εξαρτόμαστε εδώ από την επιστημονική εκτίμηση των αρμόδιων εμπειρογνωμόνων. Πολύ πριν από την έγκριση αυτών των ουσιών, ειδικοί από όλο τον κόσμο μας προειδοποίησαν ότι μπορούμε να περιμένουμε σοβαρές παρενέργειες, ιδίως επειδή δεν μπορούμε ακόμη να προβλέψουμε τι θα συμβεί μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, επειδή δεν έχουν ακόμη διεξαχθεί οι σχετικές μελέτες.

Θα ήθελα επίσης να ξεκαθαρίσω έναν μύθο που λέγεται συνεχώς. Λέγεται ότι τα εν λόγω εμβόλια mRNA ερευνώνται εδώ και πολύ καιρό στη θεραπεία κατά του καρκίνου. Πρέπει να ειπωθεί το εξής: όταν πρόκειται για τη θεραπεία ενός άρρωστου ασθενούς, είναι φυσικό να αναλαμβάνει κανείς πολύ μεγαλύτερους κινδύνους εάν δεν υπάρχουν άλλες θεραπευτικές επιλογές.

Εδώ μιλάμε για την πρακτική διανομή ενός εμβολίου σε έναν πληθυσμό ουσιαστικά υγιών ανθρώπων – αν πρόκειται για εμβόλιο. Η λειτουργία ενός εμβολίου είναι η ενεργός ανοσοποίηση των θεμελιωδώς υγιών ατόμων έναντι ενός παθογόνου παράγοντα.

Το γεγονός ότι σήμερα αναλαμβάνουμε κινδύνους που δεν μπορούν να εκτιμηθούν καθόλου είναι απόλυτη τρέλα. Δεν μπορούμε να καθορίσουμε μια αναλογία οφέλους-κινδύνου, διότι δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τη συνιστώσα του κινδύνου. Πρόκειται όμως για μια βασική αρχή για την έγκριση φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση, καθώς ρυθμίζεται υποχρεωτικά εντός της ΕΕ. Η θετική σχέση οφέλους-κινδύνου πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση [για τη χορήγηση άδειας].

ET: Το Υπουργείο Υγείας λέει ότι ακόμη και αν έχετε εμβολιαστεί, τα μέτρα δεν μπορούν ακόμη να αρθούν, επειδή δεν γνωρίζετε αν θα μπορούσατε ακόμη να μολύνετε τον εαυτό σας ή άλλους. Πώς μπορεί να συντομευθεί σε τέτοιο βαθμό η διαδικασία έγκρισης ενός εμβολίου και πώς μπορεί να εγκριθεί ένα φάρμακο; Στη δήλωση των ισχυρισμών σας, αναφέρατε ότι εμβόλια όπως αυτά της Moderna ,της AstraZeneca και το Cormirnaty έχουν περισσότερο πειραματικό χαρακτήρα.

Renate Holzeisen: Όχι μόνο δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τους κινδύνους, αλλά δεν έχουμε και καμία απόδειξη για τα οφέλη. Για ένα εμβόλιο είναι απαραίτητο να υπάρχει ευρεία ενεργός ανοσοποίηση των εμβολιαζόμενων ατόμων. Εδώ, δεν υπάρχει καμία απολύτως απόδειξη ότι τα εμβολιασμένα άτομα προστατεύονται αποτελεσματικά και δεν μπορούν στη συνέχεια να μεταδώσουν το παθογόνο. Αυτό έχει ήδη αρχίσει να δημιουργεί διακρίσεις εις βάρος όσων δεν υποβάλλονται σε αυτόν τον λεγόμενο εμβολιασμό.

Τι σημαίνει πειραματικό; Αυτό σημαίνει ότι οι βασικές μελέτες, και όχι μόνο οι κλινικές μελέτες, θα διεξαχθούν σε ολόκληρο τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ολόκληρος ο παγκόσμιος πληθυσμός που πρέπει να εμβολιαστεί μετατρέπεται τώρα σε πειραματόζωα. Αυτή, σε τελική ανάλυση, είναι η αλήθεια που δυστυχώς πρέπει να διαπιστώσουμε εδώ.

Οι ουσίες χορηγούνται εδώ σε έναν υγιή πληθυσμό και όχι σε άρρωστους ανθρώπους για τους οποίους δεν υπάρχουν άλλες θεραπείες και για τους οποίους, λογικά, είναι πιθανότερο να αναληφθούν κίνδυνοι στην προσπάθεια να βοηθηθούν αυτοί οι άρρωστοι άνθρωποι.

Πρέπει να ανησυχούμε για τους κινδύνους απο τις αλλεργίες και λόγω του προβλήματος των λεγόμενων λιπιδίων. Η ουσία mRNA περικλείεται σε ένα λιπιδικό κέλυφος. Γνωρίζουμε ότι ένα ορισμένο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού είναι αλλεργικό σε αυτές τις ουσίες.

Επιπλέον, επισυνάψαμε γνωμοδότηση εμπειρογνώμονα στην αγωγή ακυρότητας. Επισημαίνει ότι υπάρχουν σοβαροί φόβοι ότι το εμβόλιο μπορεί να περάσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Έτσι, έχουμε κινδύνους που μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα που μπορεί να χρειαστούν αρκετά χρόνια για να αποδειχθούν.

Κάθε φορά που απειλούνται νευρικά κύτταρα – και ο εγκέφαλος είναι κάτι ιδιαίτερα ευαίσθητο – και εργαζόμαστε με ουσίες που εφαρμόζονται σε υγιείς ανθρώπους, αυτό είναι απλώς ανεύθυνο και αποτελεί απολύτως κατάφωρη παραβίαση της αρχής της προφύλαξης που χαρακτηρίζει πάντα τη δημόσια υγεία.

ET: Με την αγωγή ακύρωσης εκπροσωπείτε 36 άτομα που προέρχονται από τον τομέα της υγείας και της περίθαλψης. Γιατί ακριβώς σε αυτή την επαγγελματική ομάδα με την κατάλληλη τεχνογνωσία οι ανησυχίες σχετικά με τον εμβολιασμό είναι τόσο πολλές;

Renate Holzeisen: Υπάρχουν προφανώς άνθρωποι σε αυτές τις επαγγελματικές ομάδες που ενημερώνονται πολύ καλά […]. Πρόκειται για γιατρούς, νοσηλευτές που δικαιολογημένα λένε: δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να μου κάνουν ένεση με μια ουσία που δεν έχει ελεγχθεί επαρκώς, που έχει διατεθεί στην αγορά μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όπου κανείς δεν μπορεί να μου εγγυηθεί τι θα συμβεί στον οργανισμό μου – οι οποίοι επομένως δικαίως λένε: “Δεν θα το κάνω αυτό και κανείς δεν μπορεί να με αναγκάσει να το κάνω”.

Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο εξαναγκασμός σε εμβολιασμό και η πίεση που δημιουργείται εδώ αυξάνεται συνεχώς. Οι εκκλήσεις προς τους γιατρούς να εμβολιαστούν ξεκινούν με ένα ηθικολογικό σφυροκόπημα, κατά το πρότυπο “έχουμε ευθύνη απέναντι στους ασθενείς μας”. Αποκλείεται απολύτως ότι μετά τον εμβολιασμό τα εμβολιασμένα άτομα μπορεί να εξακολουθούν να είναι φορείς του παθογόνου παράγοντα.

Αυτό αποκρύπτεται σε μεγάλο βαθμό από την επίσημη προπαγάνδα του εμβολιασμού. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε κανείς να δημιουργήσει αυτή την παρόρμηση για εμβολιασμό. Ωστόσο, ο κίνδυνος σοβαρής ασθένειας από το COVID-19 αφορά μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού και σίγουρα όχι τις νεότερες γενιές. Το γεγονός ότι οι νεότερες γενιές εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και της φροντίδας ηλικιωμένων αναγκάζονται τώρα να εκτίθενται σε αυτές τις ουσίες δεν έχει καμία απολύτως αντικειμενικά κατανοητή λογική.

Βλέπουμε σε όλο τον κόσμο ότι η συνεχιζόμενη προπαγάνδα των εμβολιασμών γίνεται όλο και πιο σκληρή και χαρακτηρίζεται από απόλυτη παραπληροφόρηση. Υπάρχει σαφώς μια ατζέντα εδώ.

ET: Αν η αγωγή σας πετύχει, δεν θα μπορούσε αυτή να ενθαρρύνει ένα ατελείωτο lockdown;

Renate Holzeisen: Μάλλον πιστεύω ότι θα συμβεί το αντίθετο. Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι όπου έχει ήδη πραγματοποιηθεί μαζικός εμβολιασμός, συμβαίνουν μεταλλάξεις των ιών και οι λεγόμενες “νέες λοιμώξεις” αυξάνονται αντί να μειώνονται. Είναι πιθανόν τα εμβόλια αυτά να καθυστερούν αντί να επιταχύνουν την επίτευξη ανοσίας αγέλης. Οι επιστήμονες ερευνούν επίσης αυτό το φαινόμενο .

Μιλάω τώρα ως Ιταλός πολίτης και ως κάποιος που έζησε από πρώτο χέρι το δράμα εδώ στην Ιταλία με την πλήρη κατάρρευση των υπηρεσιών υγείας το δεύτερο μισό του Φεβρουαρίου και τον Μάρτιο του περασμένου έτους. Είναι γεγονός ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού κινδυνεύει από το παθογόνο που ονομάστηκε SARS-CoV-2 και την επακόλουθη νόσο COVID-19.

Είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι αν τα συμπτώματα της νόσου αντιμετωπίζονταν εγκαίρως με κατάλληλη θεραπεία από τους γιατρούς με φάρμακα, τα οποία είναι διαθέσιμα εδώ και πολύ καιρό, δεν θα προέκυπτε η κατάσταση που έχει προκύψει και δυστυχώς συνεχίζεται σε μαζική κλίμακα στην Ιταλία, δηλαδή ότι τα νοσοκομεία πλημμυρίζουν.

Υπάρχουν γνωστά φάρμακα τα οποία λειτουργούν και για τα οποία, παρεμπιπτόντως, εκατοντάδες υπεύθυνοι Ιταλοί οικογενειακοί γιατροί χρειάστηκε να πάνε ακόμη και στα δικαστήρια.

Οι εν λόγω γιατροί έχουν τεθεί υπό πειθαρχική δίωξη και έχουν δεχθεί επίθεση επειδή ενήργησαν αντίθετα προς τις ψευδείς οδηγίες του ιταλικού Υπουργείου Υγείας, του Ιταλικού Οργανισμού Φαρμάκων, κατά την εφαρμογή των ιατρικών τους γνώσεων και της συνείδησής τους. Έπρεπε ουσιαστικά να κερδίσουν την έγκριση του δικαστηρίου μετά το γεγονός ότι είχαν αποδεδειγμένα χρησιμοποιήσει με επιτυχία αυτά τα φάρμακα στους ασθενείς τους κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσιμων μηνών του Φεβρουαρίου, του Μαρτίου και των αρχών Απριλίου.

Στην Ιταλία, υπήρχαν 200 γιατροί που προσέφυγαν στα διοικητικά δικαστήρια και οι οποίοι αθωώθηκαν σε δεύτερο βαθμό βάσει των αποδεικτικών στοιχείων των αποτελεσμάτων της θεραπείας των ασθενών τους. Νομίζω ότι αυτό λέει πολλά.

Γιατροί που πραγματικά ρίχτηκαν στα βαθιά ήδη από την αρχή, που έπρεπε να αποφασίσουν τι θα κάνουν, που βρήκαν ο ένας τον άλλον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε διάφορες περιοχές και συμβουλεύτηκαν για το τι θα κάνουν και στη συνέχεια ενήργησαν αντίθετα με τις επίσημες οδηγίες.

Αυτοί οι γιατροί έχουν αποδείξει ότι υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό πολύ απλά φάρμακα που, αν χρησιμοποιηθούν στη σωστή δοσολογία και στη σωστή σύνθεση, μπορούν να είναι πολύ επιτυχημένα στο να σώσουν τους ασθενείς από τις μονάδες εντατικής θεραπείας ή να μην χρειαστεί καν να τους στείλουν στο νοσοκομείο.

Έχουν αποδείξει ότι μπορούν να θεραπεύσουν με επιτυχία ακόμη και ασθενείς πολύ προχωρημένης ηλικίας. Και αυτό είναι επίσης το αντικείμενο της προσφυγής μας για ακύρωση. Πρόκειται για την κάλυψη ενός λεγόμενου ιατρικού κενού– αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό όσον αφορά την αφήγηση ότι χρειάζεται οπωσδήποτε ο εμβολιασμός για να βγούμε τελικά από αυτή την κατάσταση.

Εμείς, από την άλλη πλευρά, με βάση τις αναφορές ενός τεράστιου αριθμού γιατρών και την επιβεβαίωση των επιστημόνων, πιστεύουμε ότι το μόνο που χρειάζεται εδώ είναι μια κατάλληλη κατεύθυνση για την άμεση αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.

Και πάνω απ’ όλα, πρόκειται επιτέλους για την αλλαγή της πολιτικής υγείας, ώστε να συμβάλει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του πληθυσμού. Αυτό αγνοείται πλήρως. Και εδώ λείπει η επίσημη έκκληση και ενθάρρυνση να χορηγηθεί στον πληθυσμό βιταμίνη D, για παράδειγμα. Αυτές είναι πολύ απλές θεραπείες, αλλά επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι είναι πολύ, πολύ αποτελεσματικές τόσο στην πρόληψη όσο και στη φάση της επούλωσης.

Για παράδειγμα, υπάρχει το φάρμακο ιβερμεκτίνη. Αυτό χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία σε άλλες χώρες, για παράδειγμα στην Ινδία. Γνωρίζουμε ότι η Ινδία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς φαρμάκων στον κόσμο. Η Ινδία δεν έχει εγκρίνει το Curmirnaty, για παράδειγμα. Η Ινδική Ρυθμιστική Αρχή Φαρμάκων ζήτησε αρκετές πληροφορίες, οι οποίες δεν δόθηκαν. Από την άλλη πλευρά, η Ινδία, το Μπανγκλαντές και άλλες χώρες έχουν θέσει σε χρήση αυτό το φάρμακο και έχουν μειώσει δραστικά τα κρούσματα και την σοβαρή πορεία της νόσου.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι χώρες στις οποίες εφαρμόζεται μαζικά η στρατηγική του εμβολιασμού, αντιστέκονται στην έγκριση του φαρμάκου αυτού. Για παράδειγμα, οι 200 γιατροί στην Ιταλία έχουν υποβάλει εδώ και καιρό αίτηση στον Οργανισμό Φαρμάκων και στο ιταλικό Υπουργείο Υγείας για την έγκριση αυτού του πολύ εύχρηστου φαρμάκου, το οποίο δεν έχει σχεδόν καθόλου παρενέργειες. Αλλά τίποτα δεν συνέβη. Είναι πιθανό ότι θα πρέπει να προσφύγουν και αυτοι στα δικαστήρια.

Στη συνέχεια, υπάρχει η υδροξυχλωροκίνη, η οποία έχει κάνει αρνητικά πρωτοσέλιδα επειδή συστήθηκε σε διεθνές επίπεδο μια υπερβολικά υψηλή δόση λόγω ενός υποτιθέμενου λάθους ενός υπαλλήλου του ΠΟΥ, ενός γιατρού. Αυτό, φυσικά, οδήγησε σε θανάτους. Οι άνθρωποι έλαβαν θεραπεία μέχρι θανάτου με το φάρμακο σε απολύτως παράλογη δόση.

Αλλά αυτό το φάρμακο, που χρησιμοποιήθηκε στη σωστή δόση, χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία για θεραπεία. Και αυτοί οι Ιταλοί γιατροί κέρδισαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν αυτό το φάρμακο στη σωστή δόση στους ασθενείς τους ενώπιον των ιταλικών διοικητικών δικαστηρίων. Και τώρα υποβάλλουν αίτηση για την έγκριση αυτού του άλλου φαρμάκου, το οποίο προφανώς θα ήταν πολύ λιγότερο προβληματικό και πολύ πιο εύκολο στη χρήση.

Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν εγκρίνονται αμέσως τέτοια φάρμακα, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την άμεση και επιτυχή θεραπεία εκατομμυρίων και εκατομμυρίων ανθρώπων;

Αυτή η αφήγηση ότι τα λεγόμενα εμβόλια COVID είναι η μόνη λύση από αυτή την πραγματικά ανυπόφορη κατάσταση δεν είναι απλώς αληθινή. Αυτό είναι σίγουρα κάτι όπου εμείς οι πολίτες πρέπει να συζητήσουμε περισσότερο και να απαιτήσουμε μια στρατηγική εξόδου. Φαίνεται ότι, όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, οι ουσίες αυτές δεν αποτελούν λύση, αλλά μάλλον θα οδηγήσουν σε περαιτέρω περιπτώσεις ασθενειών.

ΕΤ: Πώς βλέπετε τη σχέση μεταξύ των γιατρών που ασκούν κριτική και της δημόσιας αφήγησης της κυβέρνησης και γιατί δεν ακούγονται αυτές οι όλο και πιο επικριτικές απόψεις;

Renate Holzeisen: Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα, στο οποίο ο καθένας μπορεί να δώσει μια απάντηση σύμφωνα με τη δική του εκδοχή. Το λιγότερο που μπορεί να πεί κάποιος γι’ αυτό χωρίς να του επιρρίψουν οτι λέει θεωρίες συνωμοσίας είναι πολύ απλό: Δεν είναι κατανοητό. Δεν είναι λογικό.

Ο δημοκρατικός και επιστημονικός διάλογος σε όλους τους επιστημονικούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου του δικαίου, σημαίνει πάντα ότι πρέπει να συμμετέχουν και οι επικριτές. Γιατί μόνο μέσα από πραγματικά επικριτικές φωνές και όχι μέσα από φύλλα συκής μπορεί κανείς να διασφαλίσει ότι η συζήτηση θα καταλήξει τελικά στην καλύτερη δυνατή λύση.

Κορυφαίοι επιστήμονες όπως ο Ιωάννης Ιωαννίδης, οι οποίοι έχουν επανειλημμένα χρησιμοποιήσει στατιστικά δεδομένα για να επισημάνουν ότι οι εγκλεισμοί όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα, αλλά είναι εξαιρετικά επιβλαβής. Προφανώς, έχουμε ανθρώπους στις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, με μεμονωμένες εξαιρέσεις, που αγνοούν εντελώς αυτές τις πολύ σημαντικές φωνές. Αυτό είναι ένα γεγονός που δυστυχώς έπρεπε να λάβουμε υπόψη μας εδώ και πολλούς μήνες.

Δυστυχώς, είμαστε πολύ λίγοι από εμάς τους δικηγόρους που γνωρίζουμε τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες που έχουν [περιοριστεί] εδώ και πολλούς, πολλούς μήνες – το αργότερο από τότε που έγινε γνωστό ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια πανδημία με τεράστιο αριθμό θανάτων, όπως μας είπαν αρχικά, αλλά ότι έχουμε να κάνουμε με ένα παθογόνο που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή εξέλιξη της νόσου σε ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού αν δεν αντιμετωπιστεί επαρκώς. Αλλά μόνο αυτό είναι.

Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ. Αρχειοθετημένο εδώ.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης έχει επίσης αποδείξει ότι το ποσοστό θνησιμότητας είναι συγκρίσιμο με εκείνο της γρίπης – ακόμη και λιγότερο επικίνδυνο για ορισμένες νεότερες ομάδες ανθρώπων, λίγο πιο επικίνδυνο για τους μεγαλύτερους που έχουν εκτεθεί. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την παρέμβαση στις ζωές όλων. Εδώ και ένα χρόνο ζούμε μια μη τεκμηριωμένη προσέγγιση, η οποία έχει οδηγήσει σε τεράστιες ζημιές οικονομικού, υγειονομικού, κοινωνικού, αλλά και κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα. Η δημοκρατία δεν υφίσταται πλέον με αυτή τη μορφή.