Αναδημοσίευση από προσωπική ανάρτηση στο Facebook του Ανδρέα Λαζαρόπουλου, Ιατρού.
Πιο κάτω ο ιατρός Ανδρέας Λαζαρόπουλος αναλύει τα γεγονότα της “πανδημίας” από μια άλλη οπτική γωνία… αυτή της αλήθειας.
Αυτές τις ημέρες το περιοδικό “Ιατρικές Ώρες” του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου (ΙΣΕ) καλεί τα μέλη του να συμμετέχουν στην έκδοσή του, δημοσιεύοντας άρθρα ιατρικού, κοινωνικού ή συνδικαλιστικού περιεχομένου. Τους απέστειλα λοιπόν κι εγώ σήμερα, ως ευσυνείδητο μέλος του ΙΣΕ, το παρακάτω υβριδικό άρθρο, που συνδυάζει και τις τρεις κατηγορίες θεματολογίας.
“ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ – Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ”
Κλείνοντας δυόμιση χρόνια πανδημίας στον πλανήτη, και δεδομένου ότι πλέον έχουμε πραγματικά στοιχεία/δεδομένα στα χέρια μας και όχι απλά εκτιμήσεις και θεωρητικές μελέτες, όπως είχαμε στην αρχή της, έφτασε η ώρα να κάνουμε έναν απολογισμό αναφορικά με την επιστημονική διαχείρισή της, στην οποία η επιστήμη μας, η ιατρική, έπαιξε κομβικό ρόλο.
Όπως σε όλα τα σημαντικά θέματα, έτσι και σ’ αυτό, η φωνή της επιστήμης εξαρχής δεν ήταν ενιαία. Δημιουργήθηκαν δύο σχολές επιστημονικής προσέγγισης, η γνωστή-κυρίαρχη και η σκεπτικιστική-μειοψηφική. Και από το σημείο αυτό ξεκινάει η επονομαζόμενη “δυστοπία”: αντί να υπάρξει η κλασική σύγκρουση (θέση-αντίθεση) των διαφορετικών επιστημονικών απόψεων, πράγμα που αποτελεί την καρδιά της σύγχρονης επιστημονικής μεθοδολογίας, ώστε να ξεκαθαρίσει η αλήθεια απ’ την πλάνη και να οδηγηθούμε στην υγιή σύνθεση, συνέβη μια πρωτοφανής στα σύγχρονα επιστημονικά χρονικά δίωξη της αντίθετης άποψης, με χαρακτήρες ακραίου bullying. Μάλιστα, η δίωξη αυτή ευλογήθηκε και επιβλήθηκε με το πατρονάρισμα της πολιτικής εξουσίας. Πολύ σύντομα, η κυρίαρχη άποψη (από εδώ και στο εξής “το αφήγημα”, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται) επιβλήθηκε στον πλανήτη και, ειδικά στη χώρα μας, σε μια απ’ τις πιο σκληροπυρηνικές εκδοχές της, ενώ η μειοψηφική (η “ψεκασμένη”, όπως ειπώθηκε από τα πιο επίσημα-πρωθυπουργικά χείλη και έκτοτε, δια της προπαγάνδας, επικράτησε) αποκηρύχθηκε μετά βδελυγμίας, θεωρούμενη ως επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία…
Και πάμε τώρα στον απολογισμό:
1) Επιβλήθηκαν στη χώρα μας υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, κατά παράβαση κάθε έννοιας ιατρικής και λοιπής νομικής δεοντολογίας, με χαρακτήρες εκβιασμού και βιασμού, για να χτιστεί το Ιερό Τοτέμ του αφηγήματος, το περιβόητο τείχος ανοσίας. Οι “ψεκασμένοι” είχαν προειδοποιήσει εξαρχής ότι τείχος ανοσίας με τέτοιον ιό δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. Το “αφήγημα”, όμως, έπνεε μένεα εναντίον τέτοιων “αντιεπιστημονικών” απόψεων! Μέχρι που πολύ αργά, τον Ιανουάριο του 2022, ο εκπρόσωπος των εν Ελλάδι ειδικών κ. Μαγιορκίνης, παραδέχτηκε όχι μόνο το ανέφικτο του τείχους ανοσίας με τους κορονοϊούς, αλλά και ότι ΔΕΝ είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν τέτοιο φαινόμενο, αλλά, παρά ταύτα, “είχαμε την ελπίδα!!”, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά και πέραν πάσας ιατρικής μεθοδολογίας σκέψης! (πηγή 1) Συνεπώς, οι εκβιαστικοί εμβολιασμοί γίναν με πρόσχημα ένα ντροπιαστικά καταρριφθέν, αντιεπιστημονικό επιχείρημα. Να τονίσουμε στο σημείο αυτό πως ο επιστημονικά υπεύθυνος της ανάπτυξης του εμβολίου της Οξφόρδης, sir Andrew Pollard, είχε ενημερώσει με τον πιο επίσημο τρόπο, ήδη από τον Αύγουστο του 2021, περί του ανέφικτου του εγχειρήματος (πηγή 2). Προφανώς, ο ιστορικός και ο νομικός του μέλλοντος θα κρίνουν αν υπήρξε και ενδεχόμενος δόλος στην περίπτωση της χώρας μας.
2) Αλλά η μεγαλύτερη και πιο Ιερή Αγελάδα του αφηγήματος, ήταν αδιαμφισβήτητα τα ίδια τα εμβόλια. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που η απόφαση να χρησιμοποιούνται αυτά ως η αιχμή του δόρατος της φαρμακευτικής προσπάθειας έναντι όλων των άλλων σκευασμάτων, συχνά πολύ πιο αποτελεσματικών, όπως τα μονοκλωνικά αντισώματα, υπήρξε πολιτική (κυνική δήλωση επιτρόπου της ΕΕ, Μαργαρίτη Σχοινά, Νοέμβριος του ’21, πηγή 3) και όχι επιστημονική, σε μια τρομακτική διαπλοκή πολιτικής και ιατρικής με χαρακτήρες αντιποίησης επαγγέλματος από την πρώτη. Για τα εμβόλια υποσχέθηκαν οι του αφηγήματος ότι είναι το θαύμα της τεχνολογίας προς των άνθρωπο και έχουν τα εξής εκπληκτικά χαρακτηριστικά: είναι απολύτως ασφαλή και εξαιρετικά αποτελεσματικά: δεν κολλάς και δε μεταδίδεις! Μάλιστα, όπως δήλωσε και η κ. Παγώνη, με το κύρος της ειδικού και προέδρου του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου των Ιατρών, που κυνηγάει απηνώς τα ιατρικά fake news, “ένας εμβολιασμένος δε θα μπει ποτέ σε ΜΕΘ”!! (Ιούνιος 2021, πηγή 4). Αργότερα αυτό έγινε: κολλάς λιγότερο βαριά και μεταδίδεις λιγότερο απ’ τους ανεμβολίαστους. Στη συνέχεια, με την έλευση της παραλλαγής Όμικρον, που έδειξε να έχει ιδιαίτερη προτίμηση στους εμβολιασμένους, το αφήγημα αναθεωρήθηκε και πάλι και έγινε μπορεί να κολλάς το ίδιο, αλλά γλιτώνεις τη ΜΕΘ. Και, στο τώρα που βρισκόμαστε, η συντριπτική πλειοψηφία των καταλαμβανόντων τις ΜΕΘ είναι πλήρως εμβολιασμένοι… Περιττό να πούμε ότι οι “ψεκασμένοι” είχαν προβλέψει μέχρι κεραίας όλα τα ανωτέρω… Όσο για το θέμα της ασφάλειας, η δυστοπία χτύπησε κόκκινο, αφού ποινικοποιήθηκε η φαρμακοεπαγρύπνηση, και ενώ οι Ιατρικοί Σύλλογοι και η Πολιτεία όφειλαν να κάνουν εκτενείς σχετικές καμπάνιες, ώστε να εξοικειωθούν ιατροί και απλοί πολίτες με την έννοια της κίτρινης κάρτας, αντ’ αυτών έκαναν σημειολογικές διώξεις, με αποκορύφωμα αυτή στο πρόσωπο του καθ’ ύλην αρμόδιου εν Ελλάδι, καθηγητή κλινικής φαρμακολογίας Δημήτρη Κούβελα, ώστε να παταχθεί οποιαδήποτε υπόνοια αμφισβήτησης της ασφάλειας των εμβολίων, προϊόντων που τελούν υπό συμπληρωματική παρακολούθηση, χωρίς οριστική άδεια χρήσης, και για τα οποία η ελλιπής φαρμακοεπαγρύπνηση αποτελεί σοβαρότατο ιατρικό σφάλμα.
3) Όσο οι “ψεκασμένοι”, που απομακρύνθηκαν από τις εργασίες τους λόγω άρνησής τους να εμβολιαστούν, επιβεβαιώνονταν επιστημονικά, τόσο η πολιτική και ιατρική ελίτ της χώρας αύξανε την πολεμική εναντίον τους. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η ανάγκη ύπαρξης επιπλέον ιατρονοσηλευτικού προσωπικού το φθινόπωρο-χειμώνα του 2021 προς ’22, που από πείσμα και εκδικητικότητα έφτασε να επιχειρείται να καλύπτεται με ανορθόδοξους τρόπους (κάλεσμα του νοσοκομείου Σερρών για εθελοντές, πηγή 5), μόνο και μόνο για να μην επαναπροσληφθούν οι εν αναστολή ευρισκόμενοι. Ομοίως και Ιατρικοί Σύλλογοι, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν την πανιατρικά δυσάρεστη επιστράτευση, που επικρεμόταν, πρότειναν πληθώρα λύσεων, αλλά η επιστροφή των ανεμβολίαστων, παρότι είχε ήδη καταρρεύσει το αφήγημα της αποστειρωτικής ανοσίας των εμβολίων, ουδέποτε περιλαμβανόταν σε αυτές! Ως αποτέλεσμα είχαμε, σε αντίθεση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες, να καταγράψουμε τραγικές επιδόσεις στη θνησιμότητα από κάθε αιτία το 2021 και ακόμα χειρότερες το 2022, που διανύουμε. Τα χέρια των εμπειροπόλεμων υγειονομικών, που έμειναν χωρίς οποιοδήποτε επιστημονικό έρεισμα εκτός εργασίας, βιώνοντας άκρα εκδικητικότητα από την Πολιτεία και αντισυναδελφική σκαιότητα απ’ τους Ιατρικούς Συλλόγους, αδιαμφισβήτητα θα είχαν σώσει πληθώρα ζωών. Ο ιστορικός και ο νομικός του μέλλοντος θα διερευνήσουν και αυτό το βαρύτατο έγκλημα κατά των πολιτών της χώρας και θ’ αποφανθούν σχετικά…
4) Άλλο σημείο επιστημονικής τριβής ανάμεσα στις δύο σχολές ήταν και η αναγκαιότητα-αποτελεσματικότητα των lockdown. Η σχολή του αφηγήματος τα θεωρούσε απολύτως απαραίτητα και επιβεβλημένα, σκληρά και διαρκή, με το επιχείρημα “και μία ζωή να χαθεί, είναι πολύτιμη”, ενώ η μειοψηφική σχολή τα θεώρησε εξαρχής λανθασμένη πρακτική (με ενδεχόμενη αξία, ίσως, τις πρώτες πολύ λίγες μέρες του 2020), που θα δημιουργούσαν περισσότερα προβλήματα/θανάτους, παρά θα έλυναν. Την άνοιξη του 2021, η καθηγήτρια επιδημιολογίας κ. Λινού, βγήκε επισήμως και μετανοημένη για μια ακόμα λάθος εκτίμηση της πλευράς του αφηγήματος, η οποία για άλλη μια φορά υποκλίθηκε στην επιστημονική οξυδέρκεια των “ψεκασμένων” (πηγή
5). Βέβαια, το κόστος των lockdown στην οικονομία, στην υγεία και συνεπώς σε ζωές είναι τεράστιο και μία συγγνώμη δεν αρκεί να το καλύψει, αλλά δεν είναι τώρα η ώρα της απόδοσης των ευθυνών…
6) Απ’ την αρχή της πανδημίας είχε καταδειχτεί από τη μειοψηφική πλευρά της ιστορίας το παράλογο του ελληνικού τρόπου καταλογισμού ενός θανάτου ως θανάτου covid. Αυτή η απαράδεκτη αλλοίωση στοιχείων, που αναπόφευκτα θα οδηγούσε -όπως και οδήγησε- σε λανθασμένες αποφάσεις, στηρίχθηκε από το αφήγημα ως η μεθοδολογικά ορθή, παρότι ήταν αντίθετη ακόμα και προς τις οδηγίες του ίδιου του Π.Ο.Υ. . Ήταν μια αντιεπιστημονική ελληνική πατέντα, που κατερρίφθη με κρότο και αυτοεξευτελιστικά από τους ίδιους τους αφηγηματίες δυόμιση χρόνια μετά, όταν η αλλοίωση των στοιχείων ήταν τέτοια, που εξέθετε την πολιτική και ιατρική ηγεσία του τόπου. Οι “ψεκασμένοι”, εν τω μεταξύ, “βαρέθηκαν” να μαζεύουν επιβεβαιώσεις…
7) Τέλος, και ίσως το κυριότερο, αναφαίνεται εσχάτως παγκοσμίως μια πολύ δυσοίωνη τάση έξαρσης αιφνιδίων θανάτων, ιδιαιτέρως νέων και υγιών ανθρώπων. Ο κόσμος “μουρμουρίζει” (και, όπως έλεγε ο Αισχύλος, “τρομερός είναι ο θυμός ενός λαού που μουρμουρίζει”) για τις “ξαφνικίτιδες”, όπως τις ονόμασε, και ζητάει εξηγήσεις, κάτι που το “αφήγημα” αρνείται πεισματικά να δώσει. Οι “ψεκασμένοι” εδώ και καιρό είχαν ενημερώσει για την τοξική δράση της ακίδας στο ενδοθήλιο, που έχει καταδειχτεί σε κορυφαία ιατρικά, συστημικά περιοδικά, όπως το “Circulation” (πηγή 7) και επέμεναν στο ενδελεχές risk assessment των ανθρώπων προ του εμβολιασμού, όντας ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί για τις νεότερες ηλικίες και αντιτιθέμενοι πλήρως στην οριζόντια υποχρεωτικότητα. Επίσης, εξέφραζαν έντονες αμφιβολίες για την αρχική βεβαιότητα της κυρίαρχης πλευράς ότι η τοξική πρωτεΐνη ακίδα μένει μόνο για λίγο στον ανθρώπινο οργανισμό, μετά από εμβολιασμό. Το ίδιο το CDC, ενόψει των νεότερων επιστημονικών δεδομένων, που καταρρίπτουν αυτή την πεποίθηση, πολύ πρόσφατα απάλειψε τη σχετική αναφορά στο site του, επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά τη μειοψηφική επιστημονική πλευρά, αλλά, δυστυχώς, επιτείνοντας την εύλογη ανησυχία… (πηγή 8 ) Οφείλουν οι ιατρικοί σύλλογοι να βοηθήσουν στην άμεση διερεύνηση της υποψίας αυτής, ώστε να καθησυχαστεί η κοινωνία, ειδάλλως η αναστάτωση και η οργή της μπορεί να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Σε περίπτωση, φυσικά, που τεκμηριωθεί αιτιολογική συσχέτιση μεταξύ αιφνιδίων θανάτων νέων και υγιών ανθρώπων και εμβολιασμών, θα έχουμε το μεγαλύτερης έκτασης έγκλημα κατά της ανθρωπότητας όλων των εποχών, με απρόβλεπτες συνέπειες και προεκτάσεις…
Συμπερασματικά, όλα τα παραπάνω σφάλματα θα είχαν πιθανώς αποφευχθεί, αν η επιστήμη έκανε αυτό που ήξερε καλά να κάνει μέχρι δυόμιση χρόνια πριν: να μη χρίει εαυτήν ως “αδιαμφισβήτητη” και μέσα απ’ το τίμιο καμίνι της θέσης και της αντίθεσης να οδηγείται στη σύνθεση, να οδηγείται στην καλύτερη δυνατή προσέγγιση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.”